Śmiesznie

W ogóle, to bezsenność jest moim towarzyszem od czasu przyjazdu, czyli już prawie 2 tygodnie! Dla tych, którzy mnie znają, lub są moją rodziną, lub mieszkali ze mną, takie oświadczenie może wydawać się nieprawdziwe:) Ale, niestety jest prawdziwe. Dzisiaj, na przykład nie spałam całą noc. I normalnie, gdybym była w domu, to zmartwiłabym się, że nie dam rady przetrwać dnia, po nieprzespanej nocy, ale tutaj nie martwię się, bo cały czas walczę z tym uczuciem zmęczenia, więc w sumie zapominam o nim:) Ale, nie o tym. Wracam sobie dzisiaj z porannych zajęć, sama, gdyż sama z Polaków mam ten przedmiot, i widzę że niebo dzisiaj mamy bezchmurne, słońce świeci mocno i idealnie widać góry w pobliżu których mieszkamy. Więc idę i śpiewam sobie piosenki, mix, dla mnie pozytywnej muzyki, aż podbiega do mnie jakiś gość i pyta 'jak się mam' oraz ' czy możemy być przyjaciółmi?' - rozśmieszył mnie tym pytaniem, takim bezpośrednim:) Dałam mu swoje namiary na facebooka i muszę przyznać, że wydał mi się całkiem przystojny! Co jest pewnym zaskoczeniem dla mnie:)

Dalej, wracam w dobrym humorze (to przez to niebo i słońce) do siebie i widzę, że nikogo nie ma, nikogo czyli Jandzi (mojej Chinki), więc śpiewam głośno piosenkę Mariki 'so sure' i zachowuję się całkiem swobodnie, i zaczynam się przebierać (gdyż chodzę w moich fajnych spodniach z myszką Miki:)) a tu nagle słyszę 'hello!' z góry:) Jakież było moje zdziwienie, kiedy zobaczyła Jandzię, siedzącą sobie na swoim łóżku (mamy piętrowe i ona śpi na górze). Myślałam, że zejdę z zdziwienia plus zaczęłam się śmiać, bo jak mogłam jej nie dostrzec??? W sumie nie powiedziałam jej niestety nawet 'cześć' wchodząc :)